ไม่เคยจะคิดสักนิด มึงไปก่อน
ยังหยอกล้อว่าเราสองคน ใครตายก่อน
เคยมีมึงอยู่ข้างกาย กลายเป็นวันมึงจากจรปล่อยกูไว้ โดดเดี่ยว
จดจำเรื่องราวที่มีกันได้ตลอด สู่การเดินทางชีวิตที่ต้องจอด
ไม่ได้ยินแม้คำอำลา ได้แต่เพียงยืนมองแววตา
หายไปลับไม่กลับมา ไอ้เพื่อนเอ๋ย
ทุกๆ ครั้งที่มองภาพถ่าย มันยังรับไม่ได้เรื่องจริงหรือว่าฝันไป
ขอบคุณที่เคยร่วมเป็นร่วมตาย เคียงกันจนวันสุดท้าย
ไอ้เพื่อนเอ๋ย
จะเก็บเอาคำทุกคำที่สัญญา จะมีมึงในใจกู ทุกเวลา
ไม่ต้องห่วงสิ่งใดมึงหลับให้สบาย
รออยู่บนฟ้าไกล ไอ้เพื่อนเอ๋ย
ทุกๆ ครั้งที่มองภาพถ่ายมันยังรับไม่ได้เรื่องจริงหรือว่าฝันไป
ขอบคุณที่เคยร่วมเป็นร่วมตาย เคียงกันจนวันสุดท้าย
ทุกๆ ครั้งที่มองภาพถ่าย มันยังรับไม่ได้เรื่องจริงหรือว่าฝันไป
ขอบคุณที่เคยร่วมเป็นร่วมตาย เคียงกันจนวันสุดท้าย
ฮื้อ ฮื้อ ฮื้อ ไอ้เพื่อนเอ๋ย